"Tijd om uit je ei te komen!"

Een boswandeling is voor mij altijd een moment van inspiratie en verbinding  met het Universum, en dat was deze keer geen uitzondering. Ik 'hoorde' weer een stem in mijn hoofd, en het volgende korte maar krachtige innerlijke gesprek ontvouwde zich.

---

* Universum: Het is tijd om uit je ei te komen.

• Ik, toen ik van m'n verbazing bekomen was: Ja, ik voel dat de schelp aan het barsten is.
  

* Universum: De schelp zal binnenkort vanzelf openbreken, door de druk van binnenuit, door jouw groei, jouw expansie. En wanneer de scherven naast jou liggen, heb jij nog steeds de vrije keuze: je kan je blijven klein houden, of je kan je oprichten en je vleugels spreiden.

• Ik: Oh ik ga m’n vleugels spreiden! De roeping die ik voel is te sterk. Ik heb een missie te volbrengen en ik kijk er zo naar uit om me daar nu helemaal aan over te geven!

* Universum: Mooi zo! En je weet dat ik altijd, altijd bij jou ben.

• Ik: Ja, dat weet ik. Ik voel me gezegend en ben enorm dankbaar voor Uw liefdevolle ondersteuning.

* Universum: Herinner je je die duo paraglide sprong die je ooit in Nepal hebt gemaakt?

• Ik: Ja hoor, dat was fantastisch, hoe ik toen moeiteloos hoog tussen de bergen boven het meer zweefde, vergezeld van machtige condors. Wat een heerlijk gevoel van vrijheid! En ik moest helemaal niets doen, de begeleider deed al het werk, wist wanneer te stijgen en te dalen en leerde me om samen met hem de koers te bepalen door bepaalde bewegingen te maken. Ik kon helemaal van de ervaring genieten en het prachtige landschap bewonderen

* Universum: Precies. En was je bang?

• Ik: Neen, ik voelde me helemaal veilig, tot verbazing van mijn medereizigers. Ik had nog nooit aan een parachute gehangen, wist niet wat me te wachten stond, maar nam zonder aarzelen samen met de piloot de aanloop van de helling tot de grond van onder onze voeten verdween. En ik wist gewoon dat het helemaal OK zou zijn. En dat was het ook. Nu ja, tot ik na 20 minuten aan mijn begeleider duidelijk maakte dat ik luchtziek werd en braakneigingen kreeg. Dan heeft hij maar wijselijk de landing ingezet want hij hing pal achter mij, als je begrijpt wat ik bedoel. 😊

* Universum: Ja, hm, hij was je best dankbaar dat je dat op tijd aangaf.
Wel, zo zal jouw volgende ‘vlucht’ ook zijn, met Mij als jouw begeleider.  Samen bepalen we de koers, en reken maar dat je de kans zal krijgen om te genieten!

• Ik: Oh ik kijk er zo naar uit! En ik ben zo dankbaar  voor de mooie kansen en wonderlijke synchroniciteiten die ik mag ervaren, en ook voor de nieuwe inzichten die ik krijg.

* Universum: Er is nog zoveel te ontdekken aan de wereld en aan jezelf.  Vertrouw, en geef de wereld nu ook de kans om jou te ontdekken, met alle Kracht, Licht en Liefde die je in je draagt, met alle Geschenken die je te geven hebt! Het is Tijd, het is jouw Tijd!

• Ik: Dank U wel, mijn Hart stroomt over van dankbaarheid. Ik word helemaal stil van Uw woorden.

* Universum: Hoe vaker je stil kan zijn, hoe meer helderheid je zal krijgen en hoe moeitelozer alles zal gaan.

• Ik: Ja, ik weet het. Help me alstublieft om vaker en dieper te mediteren, om nog dichter bij U te komen en Uw Inspiratie nog beter te ontvangen.
  

* Universum: Vraag, en het wordt je gegeven.

---

Waar een boswandeling allemaal goed voor is ... :-)
Rita ♥